Yeni bir çalışma sanal gerçeklik başlıklarının ruhsal sorunları düzeltmek için de kullanılabileceğini ortaya koydu. Yapılan çalışmalar, insanların dertlerinin üstesinden gelmelerini sağladı.
Kişinin; meskenini terk etmekten, kamuya açık yerlerde bulunmaktan, kalabalık içerisinde ya da dar ve kapalı ortamlarda bulunmaktan, rastgele bir araçla seyahat etmekten korkması galine agorafobi deniliyor. Şu anda bu ruhsal rahatsızlıktan muzdarip şahıslar için sanal gerçeklik kullanılarak yeni bir tedavi formülü üzerinde çalışılıyor.
Lancet Psikiyatri mecmuasına mevzuyu ayrıntılı bir biçimde yazan Oxford Üniversitesi psikiyatri kısmından Prof Daniel Freeman ve meslektaşları, dışarı çıkmakta zahmet çeken ve psikozu olan 174 hastayı, olağan bakımlarının yanı sıra “gameChange” VR teknolojisini kullanmak için nasıl rastgele ayırdıklarını anlatıyor. Öbür 172 hasta ise olağan bakımlarını tek başına alacak formda ayrılıyor.
VR kümesindeki iştirakçilere, altı hafta boyunca her biri 30 dakika süren yaklaşık altı oturum için teknolojiyi kullanma fırsatı verildi. Her iştirakçi, ister meskeninde ister klinikte olsun, VR başlığını kullanırken, odada bir sıhhat çalışanı da vardı.
Sonuçlar, denemenin başlamasından altı hafta sonra, VR terapisine ayrılanların agorafobi nedeniyle gerçek hayatta kaçındıkları durumlarda küçük lakin değerli bir azalma olduğu gözlemlendi. Ayrıyeten tahliller, şiddetli agorafobisi olanların en çok faydayı sağladığını ve bu beşerler için tesirin altı ay devam ettiğini ortaya koydu. Bu cins hastalar, alışverişe gitmek yahut otobüse binmek üzere, ortalama olarak evvelkine nazaran iki aktivite daha yapabildiler.
NASIL UYGULANIYOR?
Bilim insanları, yaklaşımın iştirakçilerin inanç inşa etmelerini ve kaygılarını hafifletmelerini sağlayarak, gerçek hayatta daha evvel kaçındıkları misyonları üstlenmelerine yardımcı olduğunu söylüyor. Çalışma ayrıyeten daha şiddetli ruhsal problemleri olanların en çok yarar sağladığını da buldu.
Sanal gerçeklik (VR) tecrübesi, her biri farklı zorluk düzeylerine sahip ön kapıyı açmak yahut bir doktor muayenehanesinde olmak gibi senaryolara geçmeden evvel sanal bir terapistin ofisinde başlıyor. İştirakçilerden bir fincan kahve istemek üzere belli misyonları tamamlamaları isteniyor ve göz teması kurmaları yahut öteki karakterlere yaklaşmaları teşvik ediliyor.
Freeman çalışmayı şu sözlerle özetliyor: “Beynin biraz şuurlu kısmı gidiyor: ‘Tamam, sorun değil, bunun gerçek olmadığını biliyorum ve bu nedenle ısrar edebilirim, yeni bir şey deneyebilir ve farklı bir şey yapabilirim’ diye düşünülüyor. Bu da insanların, bu hareketleri gerçek dünyada uygulamalarını sağlıyor.”
“KENDİME DAHA ÇOK GÜVENİYORUM”
Bir iştirakçi, VR sistemini kullanmadan evvel babasının mezarını ziyaret etmek için otobüse binmekte zorlandığını; lakin VR sistemini kullandıktan sonra bunu yapabildiğini anlatıyor: “Bu kalp kırıcıydı. Ancak VR, bana her açıdan yardımcı oldu. Babamın mezarına giden otobüse binebildim, çiçekleri yere koyabildim, orada biraz vakit geçirip otobüse geri binebildim. Dışarı çıkabildim, beklediğimden çok daha fazla beşerle etkileşime girebildim. Oburlarının yanında kendime daha çok güveniyorum.”
Freeman, VR kulaklıkların yaklaşık 300 sterline mal olmasıyla, bu çeşit aygıtları hastaların konutlarına göndermenin daha kolay hale geldiğini de kelamlarına ekledi.
