Yargıtay 3. Ceza Dairesi, 8 sanıklı Seyahat Parkı davasında, Osman Kavala’ya verilen ağırlaştırılmış müebbet mahpus ile Can Atalay, Tayfun Kahraman, Mine Özerden ve Çiğdem Mater’e verilen 18’er yıl mahpus cezalarını onamıştı. Ali Hakan Altınay, Yiğit Ali Ekmekçi ve Mücella Yapıcı’ya verilen cezalar ise bozulurken, Yapan ile Altınay isimli denetim kararları uygulanarak tahliye edilmişti.
“ADALET SİSTEMİNİN HER BASAMAĞI İÇİN ÇOK ÜZGÜNÜM”
Mater, Bakırköy Bayan Kapalı Cezaevi’nden avukatları aracılığıyla açıklama yaptı. Açıklamada şu tabirler yer aldı:
– “Önümde ‘Türk Milleti Adına’ diye başlayan bir Yargıtay ilamı duruyor, hepinizin ismine yani.
– 78 sayfa boyunca, 2017’den beri yaşadıklarımızın sorumlusu, tek satır bile hakikat olmayan tezler bu kere de Yargıtay yargıçlarının gerçek kabul ettiğini ve hakkımızda istenen cezaların bu kabulle onandığını okuyoruz.
– Her bir satırı hukuk fakültelerinde ‘bunlar aman ha, sakın yapmayın’ diye ders olacak fezlekelere, iddianamelere, gerekçeli kararlara, istinaf kararlarına, tebliğnamelere bu sefer de Yargıtay ilamı eklendi. En alt derece mahkemeden en üstüne, Türkiye adalet sisteminin her basamağı için çok üzgünüm.
“BİZE ÖZEL DEĞİL”
– Bu olanlar, her nasıl 2017’den beri bu tuhaf ve saçma sürece maruz kalan sekiz bireye özel değildiyse, artık de Silivri ve Bakırköy’deki beş şahsa özel değil. Gerçeklikten kopmanın, palavrası hakikat saymanın, çürümenin sıradan örnekleriyiz. Bize özel değil. Herkese olur, herkese olabilir, herkese olacak.
“SÖZ ETTİĞİMİZ ŞEY HAYATLARIMIZ”
– Küçücük bir örnek: Yargıtay’ın hakkımdaki 18 yıl cezayı onayan beş hâkimi şöyle diyor: ‘27 Haziran 2013’te yapılan Garaj İstanbul toplantısına katıldığı ve bu konunun fiziki takip tutanaklarıyla doğrulandığı…’ Delille geliyor yani, fiziki takip var, fotoğraf var diyor. Ben misal, dava evrakını bir ‘dış göz’ olarak okusam, fotoğraf varmış derim, gitmiş derim. (Hani değil de, diyelim toplantıya katılmak suç!) Çünkü, koskoca Yargıtay’ın olmayan fotoğrafa ‘var’ diyeceği aklıma gelmez. Pekala, işin aslı ne? Ben o tarihte ve saatlerde, İzmir’de, sinemaya dair bir kamusal toplantıda sahnedeyim, konuşmacıyım. Bu deliller daha birinci yargılamada mahkemeye sunuldu lakin aşikâr ki yüksek mahkeme gerçekleri görmezden gelmeyi tercih etmiş. Ne diyor Yargıtay ilamı: ‘Vicdani kanıların kesin, dengeli ve gelişmeyen datalara dayandığı anlaşıldığından kararın onanmasına…’ Yani Yargıtay Üçüncü Ceza Dairesi yargıçları benim birebir anda İzmir ve İstanbul’da olabileceğimi ‘kesin, dengeli ve çelişkisiz’ bulmuş. 78 sayfalık kararın her bir satırı beş insan, beş hayat için bu türlü örneklerle dolu. Kelam ettiğimiz şey hayatlarımız. İnsan hayatları. Latife değil. Gülecek bir şey yok.
“SUÇA KARIŞMAMIŞ OLMANIN VERDİĞİ İÇ HUZURLA İYİYİZ”
– Perşembe akşamından beri canım Mücella ve canım Hakan için çok memnunum. Fakat biliyorum ki ben onlar için memnunken, onlar derin bir ıstırap ve keskin bir öfke içindeler.
– Şunda anlaşalım, 2017’den beri bu dava sürecinde argüman ve karar makamında oturan her bir hakim, savcı bu evrakta en ufak bir cürüm ve kanıt olmadığını benden güzel biliyor, eminler.
– Bu noktada, Yargıtay Üçüncü Ceza Dairesi’nin oy birliğiyle verdiği onama kararının altında imzası olan beş yüksek yargıcın bize yaptıklarını öteki kimseye yapmamalarını dilemekten ötesi gelmiyor elimden.
– Bizler, hiçbir suça karışmamış olmanın verdiği iç huzurla, uygunuz. Onlarsa, ‘Türk Milleti’ ismine attıkları imzayla, koca bir ülkeyi bir suça ortak ettiler. Kendilerini düğmesiz cübbeleri ve vicdanlarıyla baş başa bırakıyorum.
– Tesadüf, okuma listemin zirvesinde, Dante’nin İlahi Komedyası var. Malum, birinci cilt cehennem. Düşündüm de artık yazarken, hiçbir şey tesadüf değil aslında. Enseyi karartmayın, araftan sonra cennet var..”
