İktidarın tartışmalı iktisat siyasetlerinin faturasının yurttaşa yansımasının bedeli her geçen gün ağırlaşıyor.
Ucuz ve sağlıklı besine ulaşamayanların sayısı da süratle artmaya devam ediyor. Bilhassa dar gelirli ve emekliler, minimum fiyatın altında maaş aldıkları için devayı, ucuz besinin satıldığı yerlerde arıyor.
İstanbul’un Beylikdüzü ilçesinde bulunan Et ve Süt Kurumu’nda da piyasaya nazaran daha ucuz besin satıldığı için önünde her gün sıra oluşuyor.
Geceden ya da sabahın erken saatlerinden itibaren bekleyen insanlara evvel bir sıra numarası fişi veriliyor.
Sırası gelen de buradan et gereksinimini alabiliyor. Bir kilogram kıyma 229 liraya satılırken kuşbaşı ise 259 liradan yurttaşa sunuluyor.
Gıda kuyrukları her geçen gün yaygınlaşırken yurttaşların yaptığı değerlendirmeler şöyle:
“50 YILDIR HİÇ Mİ İLERLEMEDİK”
-Ben 14.30’da geldim buraya. Numara aldım ve hala beklemekteyim. Tamam, o vakit ekmek, şeker, tüp kuyruğu vardı lakin o vakit paramız da vardı. Şu an paramız olmadığı için bekliyoruz ucuz eti.
-Yani bir emekli maaşıyla ben çalışıyorum. 58 yaşındayım, hala çalışıyorum. Geçinmek mümkün değil” dedi. Bir öbür vatandaş emekli maaşlarındaki dengesizlikten yakınırken, öteki bir yurttaş da “50 yıldır hiç ilerlemedik mi biz? İlerlediysek o vakit niçin sıradayız hala? Millet geceden geliyor”
“İNSANLARIMIZ NİÇİN BU DURUMDA”
-Biz hoş, kaliteli yaşamak istiyoruz. Biz geldiğimiz vakit parasıyla alıyoruz. Sen diyorsun ki, beşerler kuyruğa giriyor. Girmesinler, niçin girsinler? Girmeye gerek var mı? Girmeye gerek yok. Ben 14.00’te geldim, biletimi aldım.
-Az evvel geldim tekrardan. Meskenim yakın fakat artık uzaktan gelenler var; yaşlılar, gebeler, bayanlar var. Her gün burada beşerler hengame ediyor çalışanlarla. Çalışanların da bir kabahati yok.
-Onlar da işlerini yapmaya çalışıyor lakin planlama yok. Bu insanlara yazık günah. Burada bizler çok üzülüyoruz. Ya et mi, tavuk mu bulamıyoruz? Biz ne bulamıyoruz? Neyimiz yok ki? İnsanlarımız niçin bu durumda? Ben üzgünüm. Söyleyecek çok şey var fakat bu biçimde olmuyor.
“BİR KİLO ET İÇİN HENGAME BİLE OLUYOR”
-2024’te kuyruğu görüyorsunuz işte. Ben çalışırken mesken alıyordum. Otomobilimi alabiliyordum. Taksitle ödeyebiliyordum. Artık ay başını sıkıntı getiriyorum. 2024’teyiz. Şu kuyruğa bak, et kuyruğu.
-Ne oldu bizim meralarımız, hayvanlarımız? Burada saat 07.00’den beri bekliyoruz. Numara veriyorlar. Burada bir tane Beylikdüzü’nde var. Kadıköy’den, Bayrampaşa’dan, Zeytinburnu’ndan geliyor.
-Herkes artık yok ancak sıra dağıttılar, herkes saatinde gelmeye çalışıyor. Devam ediyoruz bakalım. Bir kilo et alacağız. Onu da hâlimize bak”
Sırada bekleyen 3 bayan da kederlerini “Her vakit olsun da kuyruk olmasın. İki saattir bekliyoruz. Beşerler bu türlü zahmet çekmesin. Mecbur kalıyor beşerler. Mecburiyetten geliniyor. Arbedeler bile oluyor ortada. Bekliyoruz saatlerce bir kilo kıyma, et için. Herkes alsın diye onlar da az veriyor. Ne yapsınlar? Ona rahmet versin. Vallahi ne diyeyim, üzülüyoruz. Bu hale düştüğümüz için üzülüyoruz. Güya ücretsiz alacakmışız üzere bu türlü utanıyoruz. Paramızla alacağız lakin utanıyoruz. Birinci kere geldim lakin bana çok şey geldi. Bu civardan geliyorum” kelamlarıyla anlattı.
“SADECE GENÇLER İÇİN ÜZÜLÜYORUM”
Emekli ve 50 yaşında olduğunu söyleyen bir yurttaş da “Ben artık bu saatten sonra kendim için değil, yalnızca gençler için üzülüyorum. Niçin diyeceksiniz, şuraya bakar mısınız? 70’li yıllarda mı yaşıyoruz? Şeker kuyruğu, tüp kuyruğunda mı yaşıyoruz? Hangi çağda yaşıyoruz? Yani bir ülkede cumhurbaşkanı halkı tehdit ediyorsa benim çocuğumun bu ülkede yaşaması olağan değil. Tabiplerimiz niçin Avrupa’ya gidiyor? Avrupa’da niçin insan çalışma hakkına sahip de burada değil. Bakıyorum herkese, herkes razı. Neye razısın arkadaş, bana 10 bin lira maaş veriyor. Et veriyor. Ne veriyor? Parasız mı veriyor? 10 bin lira emekliyim ben. Çalışmasam nasıl geçineceğim? 14 bin lira kira veriyorum. Nasıl geçineceksin? Sayın Cumhurbaşkanı’na, Sayın Adalet Bakanı’na soruyorum. Adalet Bakanı çıkıp oy istiyor ya… Niğde milletvekili çıkmış diyor ya, ‘Cumhurbaşkanımız yatırım yaptı’. Ne yaptı diyorum. Ben de zannediyorum ki ülkeye bir fabrika açtı. Ne, F tipi cezaevi açmış da yatırım. Ben hatalı değilim ki kardeşim. Ben bu ülkede yaşamak istiyorum. Hırsız olmak istemiyorum.
“10 BİN LİRA MAAŞLA EMEKLİYİM, ÇALIŞIYORUM. 14 BİN LİRA KİRA VERİYORUM”
Çocuğumun geleceğini düşünüyorum. Gençleri düşünüyorum. Hatalı muyuz yani? 70 yaşında insan geliyor. ‘Ben üşüyorum’. O vakit hakkını savun. Hakkını savunamıyorsun bu ülkede. Niçin savunamıyorsun, biliyor musun? Hakkını savunduğun vakit biliyorsun ki başına çok şey gelecek. Ülkemizde bu kadar yabancı var mıydı? Evvelce İstanbul’un tadı vardı. Tatile gidebiliyor muyuz, gidemiyoruz fakat Avrupa’da emekli olan herkes her ay, her yıl bir ülkede tatil yapıyor. Biz gidemiyoruz. Çalışmak mecburiyetindeyiz. Ülkede yüzde 120 enflasyon var. Neyi düşüreceksin sen? Her gün patates soğan, her gün meskene nasıl gideceğiz; ger gün yağmurda nasıl üşümeyeceğiz, bunu düşünüyoruz. Biraz uyanalım. Bakıyorum, herkes hakkına razı. Üç gün et yemesek ölmeyiz herhalde. Ben o denli düşünüyorum şahsen. Emekliyim. 14 bin lira kira veriyorum, çalışmasam geçinemem. Bizim şu anda taban fiyatla çalışıp iki tane üniversite çocuk okutmamızın imkânı yok. Her gün cebimizden para çalınıyor. Nereye gideceğiz? ‘Gidin’ diyor Sayın Cumhurbaşkanım. Nereye gidelim? İşte gittiği vakit da veryansın etmeyecek kimse.”
“BİZİ BU DURUMA DÜŞÜRENLER UTANSIN”
Başka bir emekli de “Bizi bu duruma düşürenler utansın. Emekliyiz. Paramızla rezil oluyoruz sıralarda” dedi. Diğer bir kişi, “Et kuyruğunu bekliyoruz. Yarım saat oluyor ben geleli. Gerçi saat 14.00’te geldim, fiş aldım. Hala bekliyoruz. Benimkisi 276 lakin daha 83 girmiş. Çok bekleyeceğiz daha” derken 84 yaşındaki bir emekli de “Böyle bir kıtlık görülmemiş, yaşanmamış. Türkiye bir tarım ülkesidir ancak tarımı bitirdiler. Bugünden sonra beşerler bunu yaşayacak olursa memnunluk diye bir şey kalmaz. İnsan hayatından bezdi. Hayatından vazgeçmek istiyor bu ömürde. Bu türlü bu kalabalık olduktan sonra sıra beklemek de mümkün değil. Söylenecek çok şeyler var fakat bu kadar” diye meselelerini anlattı.
