Üroloji Uzmanı Ahmet Köse ile Radyoloji Uzmanı Hale Kabacaoğlu’nun tek çocukları olan Neslihan Köse, 2001 yılında Eskişehir Anadolu Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Seramik Kısmı 2’nci sınıfta okurken yılbaşı tatili için Bursa’da yaşayan ailesinin yanına geldi.
Duş almak için banyoya giren Neslihan, uzun mühlet kalınca, durumdan şüphelenen annesi Dr. Hale Kabacaoğlu içeri girdi.
Kızını yerde hareketsiz bulan Dr. Kabacaoğlu, olayın şokunu üzerinden atıp, Neslihan’ın duran kalbini, yaptığı kalp masajıyla yine çalıştırdı.
Neslihan Köse, çağırılan ambulansla Devlet Hastanesine kaldırıldı. Karbonmonoksit zehirlenmesi nedeniyle komaya giren genç kız, önce Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi’ne, buradan da İstanbul’daki, o devir ismi GATA olan hastahaneye sevk edildi.
Hastanede 2 ay kalan Neslihan, annesinin isteğiyle Ankara Bilkent TSK Rehabilitasyon ve Bakım Merkezi’ne yatırıldı.
Çekilen MR’ında tıpta atrofi diye tanımlanan beyin hücrelerinin tamamına yakınının meyyit olduğu görüldü.
Kızına, mevti yakıştıramayan Hale Kabacaoğlu, tabiplerin “Gerekirse organ bağışı yapar mısınız?” teklifini kabul etmedi.
“BİTKİSEL HAYATTAKİ KIZINA MÜZİK DİNLETİP, KİTAP OKUDU”
Eşinden boşanıp mesleğine orta veren Hale Kabacaoğlu, velayeti kendisinde olan kızının tedavisi mühletince hastanede çocuğunu yalnız bırakmadı.
Bitkisel hayattaki çocuğuna, Mozart’ın kesimlerini dinletip, kitap okudu, kıssalar anlattı.
Yanından ayrılmadığı Neslihan’ın, geceleri uyurken düşmemesi için de kelepçeyle elini eline bağladı.
Neslihan aylar sonra, hafızası silinmiş olarak gözlerini açtı, uzun süren tedavinin akabinde da taburcu edildi.
Hale Kabacaoğlu, 19 yaşındaki kızını yeni doğan bir bebek üzere 3 sene altını bezledi, akabinde da yemek yeme ve tuvaletini giderme üzere temel eğitimler verdi.
Fitoterapi, apiterapi, hirudoterapi, bioenerji, 2 defa kök hücre nakli yaptırdı.
Sağlığına kavuşması için, Brezilya, Avusturya, Güney Kore’ye götürdü. Verdiği eğitim ve yaptığı tekrarlarla, Neslihan’a okuma ve yazmayı hatırlattı.
“EVİNİN DUVARLARINI YIKTI”
Hale Kabacaoğlu, kızının yürürken çarptığı konutun iç duvarlarını yıktırdı, kapıları kaldırdı.
Evin çeşitli noktalarına ayna yerleştiren Hale Kabacaoğlu, Neslihan’ın odalardaki hareketlerini gözlemlemeye başladı.
Kabacaoğlu, kızının öğrendiklerini kolay unutması için devayı, duvarlara yazı yazmakta buldu.
Havlu, diş macunu, lavabo, ayna üzere gereçlerin üzerine yazılan yazılarla Neslihan’ın bu nesnelere, hatırlatma muhtaçlığı duymadan ulaşmasını sağladı.
“KIYAMETTEN SONRA İŞİN O KADAR KOLAY OLMADIĞINI ANLADIM”
2001 yılında Neslihan’ı banyodan meyyit çıkardığını, kızının göz bebeklerinde 15 gün ışık refleksi dahi olmadığını ve kayıtlara da meyyit olarak geçtiğini tabir eden fakat bir an olsa bile ümidini kesmediğini belirten Hale Kabacaoğlu, “İlk doğurduğum çocuk olağan bir çocuktu. 19 yaşına kadar olağandı.
Kıyametten sonra, ben her şeyi yeni doğmuş üzere öğretirim diye düşünürken, işin o kadar kolay olmadığını anladım. Zira olağan bir insan beynine birtakım şeyler öğretmek çok kolay lakin bütün çizgileri kopmuş, kesilmiş, nöronları olmayan bir beyefendisine kimi şeyleri öğretmek çok çok güç.
Defalarca tekrarlaya tekrarlaya yer etmesini sağlıyorsunuz. Bir tuvalet eğitimi için 6 ay ben banyoda hayatımı geçirdim. Lisan felcini çözmek için 1 hafta boyunca sabah 8’den gece 12’ye kadar daima sayı saydırttım.
Çok büyük bir uğraş, çok büyük bir azim ve evet çok büyük bir sabır. Neslihan için diyorlar ki, ‘En büyük avantajın annenin Hale Hanım olması.’ Ben bütün hepsini Neslihan’da kullandım. Doktorluğumu da anneliğimi de sıhhat personelliğimi de hepsini” kelamlarıyla yaşadığı şiddetli süreci anlattı.
“AKLIYLA, FİKRİYLE, ZEKASIYLA, HER ŞEYİ İLE BENİM YANIMDA”
22 yılda Neslihan’ın fizikî olarak büyük ilerleme kaydettiğini lakin mental olarak önlerinde daha çok uzun bir yolun olduğunu söyleyen Kabacaoğlu, şunları söyledi:
“Fiziksel olarak yüzde 95 diyebilirim. Senin yaptığın her şeyi Neslihan yapabilir. Neslihan yürür, Neslihan koşar, Neslihan oturur, kalkar ki bunların hiçbirisi bana yapacak diye söylenmedi. Bu türlü olmayacak denildi. Yatalak hasta olacak denmişti.
Yürüyemeyecek lakin yürürse bu türlü oraklama biçiminde. Ancak Neslihan şu anda olağan yürüyor. Yüzde 95, tahminen yüzde 100’ünü geri kazandım ben. Mental olarak daha yavaş ilerliyoruz. Zira MR’larında total kortikal atrofi var. Yani beyin hücresi kalmamış üzere.
Olayın başında, Neslihan nasıldı biliyor musun? Ben sandalyeye oturtuyordum, ben sandalyeden kaldırıyordum. O sandalyede oturduğu müddet içinde bana o denli geliyordu ki, güya bir tül perde gerisinde yahut bulutların ardında, Neslihan’ın vücudu oradaydı lakin kendi yoktu orada. Kendi yoktu.
Ama şu anda Neslihan aklıyla, fikriyle, zekasıyla her şeyiyle şu anda benim yanımda. Konuşma geri geldiğinde her kelimeyi tekrarlıyordu. Şu anda biz karşılıklı muhabbet ediyoruz.”
“ŞARKILAR ÖLMÜYORMUŞ”
Sosyal hayata adapte olması için Türk sanat müziği korosunda eğitim alan, hem solo hem koro konserle birinci sahne tecrübesini de yaşayan Neslihan’ın, müzik söylemeyi çok sevdiğine dikkat çeken Hale Kabacaoğlu, “Amerika’ya gittiğimde, oradaki tıp bilim adamlarıyla görüştüğümde, bana bir Koreli çocuktan bahsetmişlerdi, dünyada yaşayan birinci hadise oymuş diye.
Egzoz gazından zehirlenmiş. O da müzikçi olmuş. Kore’ye götürdüğümde de bana o denli dediler. Müziğin beyinde aşikâr bir yeri yokmuş. Yani hafızada, bellekte yeri yokmuş. Münasebetiyle onu kronolojik sırayla geri çağıracak yer olmadığı için, müzikler ölmüyormuş. Eski müzikleri da hatırlıyor, yeni kayıt da yapıyor. Müzik hafızası böyleymiş” diye konuştu.
“ÇOCUĞUMUN BENDEN SONRAKİ İSTİKBALİ EN BÜYÜK ENDİŞEM”
En büyük kaygısının, hayatını kaybetmesi durumunda Neslihan’ın tek başına kalacak olması olduğunu söyleyen Hale Kabacaoğlu, “Benden sonra çocuğumun istikbali, en büyük tasam o. Onun için de birtakım teşebbüslerim var. Yani şu, ben elimden gelen en hoş hayatı yaşatmaya çalışıyorum.
Yurt dışı seyahatlerimiz, yurt içi seyahatlerimiz, dışarıda arkadaşlarla toplantılarımız yani toplumsal hayata tartı verdim. Benden sonra da tıpkı biçimde keyifli olsun istiyorum çocuğum. Darüşşafaka’yı düşünüyorum ben. Urla’daki İzmir’deki Darüşşafaka’yı. O mevzuda görüşmelerim var, teşebbüslerim var.
Çocuğum benden sonra da memnun olsun, güzel yaşasın istiyorum. Benle yaşayabildiği kadar yaşasın. Sonuna kadar yaşasın. Lakin o benden çok genç. Benden daha çok yaşayacak o. Ben yaşadığım sürece esasen o benim başımın tacı. Vermem, kimseye emanet etmem” sözlerini kullandı.
“NESLİHAN İŞ BAYANI OLACAKTI, BEN DE TORUNLARIMA BAKACAKTIM”
Neslihan’ın en büyük hayalinin iş bayanı olmak, kendisinin ise torunlarına bakmak olduğunu söyleyen Kabacaoğlu, “Neslihan, mühendis olacaktı. Hatta ona bir fabrika yeri almıştık. Onu yapacaktık. Yani bir iş bayanı olacaktı. Gereç bilimleri mühendisi olacaktı.
Tabii o hayalimiz de öldü. O iş bayanı olacaktı, benim daima hayalim oydu. Topuklu pabuçlarla yürüyecekti. Ben de torunlarıma bakacaktım. Onun çocuklarına bakacaktım. O denli bir hayat düşlüyordum ben. Lakin olmadı. Artık olabildiğince memnun etmeye çalışıyorum çocuğumu” diye konuştu.
“HER 30 ARALIK’TA ÖLÜP, 31 ARALIK’TA TEKRAR DOĞUYORUZ”
22 yıl evvel yılbaşı kutlamasına hazırlanırken yaşadıklarının bir an bile aklından çıkmadığını, her 30 Aralık’ta o günü tekrar yaşadığını söyleyen Hale Kabacaoğlu, mevte inat her 31 Aralık’ta da tekrar hayata başladıklarını belirterek şunları söyledi:
“Yılbaşı tatili için gelmişti. O gün sabah ehliyet sınavına girdi, sınavı kazandı. Öğlenden sonra bir arada yılbaşı alışverişi yaptık. Akşam konuta geldik. Hatta saç boyası aldık, Neslihan benim saçlarımı da boyayacaktı.
O banyoya girdi. Ben de mutfakta sonraki gün için yemek hazırlığına giriştim. Ortamızda bir duvar vardı. Banyodan çıkıp saçlarımı boyayacaktı, ben banyoya girecektim. Ancak olay hiç gerçekleşmedi. Zira banyodan Neslihan’ı meyyit çıkardık o gece.
Ondan sonraki yılbaşları, 30 Aralık günleri çok makus geçiyor, ağlayarak geçiyor. Bir gün öncesi, 30 Aralık o denli geçiyor fakat 31 Aralık’ta, Allah’a şükür mezarlığa gitmedim diye dua ediyorum ben. Her yılbaşında 30 Aralık’ta ölüyoruz, 31 Aralık’ta doğuyoruz.”
“HAYATTAKİ VAZGEÇİLMEZLERİ ANNESİ, KAHVE İÇMEK VE MÜZİK SÖYLEMEK”
Hayattaki vazgeçilmezleri, annesi, kahve içmek ve müzik söylemek olan Neslihan Köse, haftanın 5 günü, 3 farklı rehabilitasyon merkezine gidiyor, el hünerlerinin gelişmesi için eğitim alıyor.
Ayrıca toplumsal hayata hazırlık için de kognitif terapi gören Neslihan’ın en büyük keyiflerinden biri de yurt dışı seyahatleri.
Şu ana kadar gittiği ülkeler ortasında en sevdiğinin Brezilya olduğunu söyleyen Neslihan, nisan ayında Sakura Şenliği için Japonya’ya gitmeye hazırlanıyor.
11 Nisan’daki doğum gününü de Japonya’da kutlayacak olan Neslihan, “Japonya’ya gideceğiz. Heyecanlıyım, çok hoş bir seyahat olacak. Daha yeni Berlin’den geldik. Hoş geçti. Japonya’nın yemeklerini merak ediyorum” dedi.
“İKİNCİ BİR NESLİHAN YETİŞTİRİYORUZ”
Annesi sayesinde hayata yine dönme bahtı yakaladığını tabir eden Neslihan, “Hayata yine başladım. İkinci bir Neslihan yetiştiriyoruz zira. Bu Neslihan hoş, sevimli, tatlı. Tatlı bela. Kendimi severim. Hayattaki vazgeçilmezim annem, annemden öteki kimse olamaz ki” diye konuştu.
Neslihan’ın en büyük hayali ise, “Tarkan’la birlikte müzik söylemek. Tarkan’ı çok sevdiğini söyleyen Neslihan, onun kesimlerinden birini de seslendirerek, Tarkan’ı çok seviyorum. Onunla birlikte müzik söylemek istiyorum” dedi.
