Ahmet Taner Kılıç, Ankara Kalesi’nde bir seyahat sırasında ahşabın kendisine duyusal bir tesir yaratmasının akabinde, ahşap personelliği konusunu araştırmaya başladı.
Gazi Üniversitesi’nde ahşapla ilgili eğitimler aldıktan sonra Kültür ve Turizm Bakanlığı’na başvurarak “sedef kakma sanatçısı” ve “kültürel miras taşıyıcısı” unvanlarını kazandı.
Ahşabı sedefle buluşturarak ikramlık eşyalar, takılar ve kuksa bardaklar üzere eserler üreten Kılıç, bu sanatın genç jenerasyonlara aktarılmasını ve unutulmamasını arzuluyor.
Kendisine bir hobi olarak başlayan sanatın, artık hayat biçimi haline geldiğini ve 20 yıldır bu sanatı sevgiyle ve sabırla icra ettiğini belirten Kılıç, sedef kakma sanatının günümüzde yok olma tehlikesiyle karşı karşıya olduğunu vurguluyor.
Özellikle Gaziantep yöresinde sürdürülen bu sanatın Osmanlı devrinde 15. ve 16. yüzyıllarda yaygın olduğunu belirtiyor ve bilhassa süsleme sanatı olarak mescitlerde, kapılarda ve Kur’an-ı Kerim korumasında kullanıldığını ekliyor.
Sedef kakma sanatının dört farklı tekniği olduğunu belirten Kılıç, ikramlık eşyalarda en çok “Şam işi” tekniğini kullandıklarını açıklıyor.
Sedefin, denizde yetişen istiridye kabuğu olduğuna işaret eden Kılıç, onun pırıltılı ve sadeliği temsil eden bir kıymet olduğunu söz ediyor.
Kılıç, bu sanatın yavaşça unutulmaya başladığını ve insanların bu alanda yeteneklerini geliştirmeye istekli olmadığını belirterek, sedef kakma ve ahşap oymacılığı sanatının “sabır ve tevekkül” gerektiren bir iş olduğunu vurguluyor.
Aynı vakitte, sedef kakma ve ahşap oymacılığı sanatının kişinin hayat şeklini da etkilediğini açıklıyor ve şunları ekliyor:
“Bu sanat, sabrı öğretir. Sabırlı bir insanın hayatı da büyük bir değişim gösterir. Herkese bu türlü bir hobi edinmelerini tavsiye ediyorum. Yalnızca sedef kakma değil, fotoğraf yapın, bir şeyler üretin. Bu, sizi rahatlatır, bir tıp terapidir. Bizim sanatımızın temel özelliği sabırdır; katiyetle moraliniz bozuksa, desenleriniz makûs çıkar. Bu nedenle sakin bir zihin ve sabır çok değerlidir.”
Kılıç, sedefteki motiflerin çoklukla Selçuklu ve Osmanlı motifleri, geometrik desenler ve barok üslubunda olduğunu belirtiyor. Ayrıyeten, tabiattaki her şeyden ilham alabileceklerini söylüyor ve bu sanatın kişinin hayal dünyasına büyük bir yaratıcılık katma fırsatı sunduğunu vurguluyor.
Son olarak, Kılıç, bu sanatla uğraşmanın günlük iş gerilimini ve yoğunluğunu büsbütün unuttuğunu ve sedefle meşgulken dünyayla olan münasebetlerinin kesildiğini lisana getiriyor. Bu sanatın onlar için büyük bir terapi olduğunu ve herkesin kesinlikle bir hobi edinmesi gerektiğini vurguluyor. (AA)
